παραλείπονται-αγνοούνται

Με κάποιο τρόπο δε μου φτάνει να παραδεχτώ τα λάθη μου. θέλω κάτι παραπάνω. Είναι οριστικό, ήμουν εκεί, ίσως το καλύτερο να είναι να μην είσαι αναίσθητος, αλλά κάποιες φορές προσπαθώ να είμαι με τεταμένες τις αισθήσεις και καταλήγω να φαίνομαι αφύσικος. Καταλήγεις να είσαι στο παρόν. Τώρα αναρωτιέμαι αν παλιά μου άρεσε πιο πολύ η απόλαυση. Δεν ξέρω, αλλά τώρα μπορώ να είμαι πιο πρόστυχος και το απολαμβάνω διπλά.

(Τίποτα που να αξίζει δε διδάσκεται, το μαγαζί έκλεισε, προσεχώς πιτσαρία).

Η αλήθεια είναι πως σπαταλάω το χρόνο μου απλόχερα για να πάρω λίγη συμπάθεια. Νομίζω πως αποκτώ ανεξαρτησία έτσι. Σκέφτομαι τόσο πολυ που πια δεν έχει σημασία πια ο λόγος, ο ειρμός δεν πηγαίνει προς πουθενά ιδιαίτερα, είμαι ο δημιουργός του και συνήθως ο μόνος μάρτυρας της ύπαρξής του και από ‘δω ξεκινούν και τελειώνουν όλα.